Spis treści:
Izolacja przeciwwilgociowa jako ważny element pokrycia dachowego
Konstrukcja dachu składa się z wielu warstw izolacyjnych, zwłaszcza w budynkach z użytkowym poddaszem. Pokrycie dachowe (np. dachówka lub blachodachówka) nie jest w pełni szczelne, a drewniana więźba dachowa i termoizolacja (najczęściej wełna mineralna) wymagają zabezpieczenia przed wilgocią pochodzącą zarówno z zewnątrz, jak i z wnętrza budynku. Dla ochrony konieczne jest stosowanie warstwy krycia wstępnego w postaci folii dachowej. Istotną rolę odgrywa także paroizolacja. Dzięki użyciu folii z obu stron dach jest skutecznie chroniony przed wilgocią.
Szczególnie istotną rolę pełni folia paroprzepuszczalna, która chroni materiały izolacyjne i konstrukcję dachu przed skutkami nieszczelności dachu. Kiedyś stosowano papę na poszyciu z desek, a obecnie używane są membrany dachowe. Producenci pokryć dachowych oferują również blachy z filcem. Powłoka antykondensacyjna eliminuje konieczność montażu folii paroprzepuszczalnej na dachu.
Co to jest membrana dachowa?
Membrana dachowa to materiał izolacyjny, który tworzy podkład i wstępne krycie dachu. Folia paroprzepuszczalna układana jest pod zewnętrznym pokryciem dachowym. Zadaniem membrany jest zabezpieczenie budynku i termoizolacji przed wiatrem i przedostawaniem się wody opadowej do konstrukcji dachu.
Jednocześnie membrana umożliwia wymianę powietrza oraz pozwala na odprowadzanie na zewnątrz pary wodnej gromadzącej się wewnątrz struktury dachu. Dzięki temu para nie skrapla się, co pozwala uniknąć zawilgocenia, a zatem także rozwoju pleśni, grzybów i innych mikroorganizmów. Ponadto zastosowanie membran dachowych zwiększa skuteczność termoizolacji budynku.
Montaż membrany dachowej polega na układaniu folii pasami równolegle do okapu z odpowiedniej szerokości zakładami. Do krokwi mocuje się ją zszywkami dekarskimi lub gwoździami z szerokim łbem. Zakłady najlepiej łączyć za pomocą specjalnych taśm dwustronnych. Na rozciągniętej membranie przybija się łaty i kontrłaty. Dzięki temu między pokryciem dachowym a folią powstaje szczelina wentylacyjna, którą woda przeciekająca przez pokrycie lub skraplająca się na jego spodzie spływa do rynny.
Rodzaje membran dachowych
Producenci oferują różne rodzaje membran: PVC, EPDM i TPO.
Membrana dachowa PVC produkowana jest z polichlorku winylu. W spodniej części dla wzmocnienia zazwyczaj ma wtopioną geowłókninę, a na wierzchu pokryta jest powłoką chroniącą przed wysokimi temperaturami. Dodatek plastyfikatorów i stabilizatorów sprawia, że materiał jest elastyczny, jednak z czasem traci tę właściwość. Membrany PVC są odporne na działanie temperatury w zakresie -25–60℃.
Membrana EPDM z uwagi na specyficzną budowę cząsteczkową wyróżnia się trwałą elastycznością, odpornością na promieniowanie UV i działanie ozonu. Ponadto EPDM jest nieaktywny chemicznie, co oznacza, że wulkanizacja nie powoduje żadnych procesów chemicznych zmieniających właściwości. Membrany EPDM zachowują parametry w temperaturze -40–120℃.
Z kolei membrana dachowa TPO produkowana jest z termoplastycznego poliolefinu, który łączy w sobie zalety polipropylenu i gumy etylenowo-propylenowej. Wyróżnia się doskonałą elastycznością, wysoką odpornością na działanie promieniowania UV, ozonu oraz pozostałych czynników środowiskowych. Membrany TPO są najmocniejsze, najtwardsze i najbardziej odporne na uszkodzenia mechaniczne, przez co powszechnie wykorzystuje się je na obiektach przemysłowych.
Ponadto dostępne są membrany dachowe:
● trójwarstwowe – jedne z najpopularniejszych, można je stosować zarówno na więźbie dachowej, jak i na deskowaniu;
● czterowarstwowe – wyróżniają się wytrzymałością na uszkodzenia mechaniczne;
● wysokoparoprzepuszczalne – dwuwarstwowa folia o wzmocnionej wytrzymałości, która może być układana bezpośrednio na izolacji termicznej.
Blacha na dach z filcem – co to jest?
W ofertach producentów blachodachówek i blach trapezowych dostępne są blachy z warstwą filcu, który jest alternatywą dla membran. Powłokę antykondensacyjną o grubości około 1 mm nakłada się w procesie produkcji (przed wykonaniem profilowania). Jest to włóknina kompozytowa, która składa się z włókien naturalnych i syntetycznych (np. z polipropylenu, poliestru) połączonych spoiwem na bazie żywicy.
Zadaniem filcu jest absorpcja pary wodnej skraplającej się na wewnętrznej stronie dachu. Dzięki specjalnej strukturze powłoka antykondensacyjna wchłania nawet do około 1 l wody na 1 m2 blachy. Ilość ta zależy jednak od wartości spadku pokrycia dachowego. Przykładowo, przy 45° jest to 0,7 l na 1 m2 dachu. W odpowiednich warunkach (przepływ powietrza i wyższa temperatura) filc stopniowo oddaje wodę w postaci pary wodnej do powietrza i w ten sposób wysycha. Czas osuszania zależy od temperatury i wilgotności powietrza. Dodatkowo filc jest odporny na korozję biologiczną – pokryty jest środkiem antygrzybicznym, który zapobiega rozwojowi grzybów i innych mikroorganizmów, które mogą zniszczyć powłokę.
Dzięki temu, że filc wchłania skropliny, chroni dach przed korozją i wydłuża jego żywotność. Co więcej, powłoka antykondensacyjna ma właściwości wygłuszające. Poprawia komfort akustyczny w budynku, np. podczas intensywnych opadów deszczu czy gradu. Powłoka antykondensacyjna cechuje się wyższą wytrzymałością od membran i odpornością na rozrywanie. Jest także niepalna.
Blacha z filcem czy membrana – co lepsze? Podsumowanie
Trzeba mieć świadomość, że zarówno membrana dachowa, jak i blacha z filcem ma określone obszary zastosowania. Folia jest wiatroszczelna, wodoszczelna, paroprzepuszczalna i właściwie nie ma wad, jeżeli wybierze się produkt wysokiej jakości o dobrych parametrach. Dlatego jest zawsze dobrym wyborem i skutecznie chroni konstrukcję dachu przed wilgocią.
Z kolei blacha z filcem jest polecana jako pokrycie dachowe w budynkach otwartych (wiaty, garaże). W takich konstrukcjach membrany dachowe narażone są na zbyt intensywne promieniowanie słoneczne, które dociera przez nieosłonięte boki. Powłoki antykondensacyjne mają z reguły większą odporność na promieniowanie UV. Blacha z filcem jest także stosowana w budynkach z nieizolowanym dachem (np. magazyny, obiekty gospodarcze), w miejscach wymagających wygłuszenia, zarówno od wewnątrz, jak i z zewnątrz, oraz wszędzie tam, gdzie nie ma możliwości zastosowania membrany z powodów konstrukcyjnych.
Trzeba wiedzieć, że zastosowanie blachy z filcem w budynkach ze stropem i poddaszem może być problematyczne. Przede wszystkim należy pamiętać, że obiekty, w których użyto filcu antykondensacyjnego, powinny mieć sprawny system wentylacji. Dzięki temu nadmiar wilgoci może odparować w okresach obniżonej kondensacji.
Ponadto warto wiedzieć, że włóknina antykondensacyjna nie tylko absorbuje wodę, ale także ją podciąga (zjawisko kapilarnego podciągania). Z tego powodu w miejscach na dachu, w których może dojść do styku wody opadowej (deszczu lub wody pośniegowej) z filcem, należy go usunąć (lub zastosować blachę bez powłoki antykondensacyjnej). Jest to konieczne w okapach, pod kalenicą oraz na zakładach między arkuszami blachy. Oznacza to, że zastosowanie blachy z powłoką antykondensacyjną na skomplikowanych dachach jest nieopłacalne – filc musi zostać zerwany ręcznie na placu budowy.
Pomimo pewnych ograniczeń blacha z filcem antykondensacyjnym jest często stosowana z uwagi na niższe koszty w porównaniu do pokrycia tradycyjnego z membraną dachową. Oszczędności wynikają z braku konieczności stosowania folii paroprzepuszczalnej oraz łat i kontrłat, co przekłada się także na mniejszy wydatek na robociznę.
Podsumowując, zarówno blacha z filcem, jak i membrana skutecznie zabezpieczają konstrukcję dachu przed wilgocią, jeżeli są stosowane zgodnie ze swoim przeznaczeniem.
